ارزیابی سه روش زمین آماری در تخمین برخی از خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک و تأثیر تراکم نمونه برداری بر پارامترهای تغییرنما

هدف از این پژوهش مقایسه دقت سه روش زمین­­آماری کریجینگ، کوکریجینگ و وزن دادن عکس فاصله برای تخمین برخی از خصوصیات خاک­های دشت لاغر و تعیین تأثیر تراکم نمونه­برداری بر پارامترهای تغییرنما بود. این بررسی در دشت لاغر واقع در جنوب استان فارس به وسعت 12986 هکتار انجام شد. درصد اندازه ذرات خاک (شن، سیلت و رس)، درصد کربنات کلسیم معادل، درصد گچ، هدایت هیدرولیکی اشباع و پراکنش رنگین دانه های خاک اندازه­گیری و با توجه به مناسب­ترین مدل درون­یابی بررسی و پهنه­بندی شد. سپس، روش­های میان­یابی ارزیابی و درون­یاب مناسب انتخاب شد. نتایج نشان داد که تخمین­گر کریجینگ برای درون­یابی پارامترهای هدایت هیدرولیکی اشباع، رنگین دانه خاک و درصد گچ بهتر و خطای کمتری نسبت به روشوزن دادن عکس فاصله و کوکریجینگ دارد. برای درون­یابی پارامترهای درصد شن، سیلت و رس روش وزن دادن عکس فاصله به دو روش دیگر ارجحیت داشت و برای درون­یابی درصد کربنات کلسیم معادل روش کوکریجینگ نسبت به روش کریجینگ و روش وزن دادن عکس فاصله نتیجه بهتری را ارائه داد. تأثیر تراکم­ نمونه­برداری بر پارامترهای تغییرنما نیز مورد بررسی قرار گرفت. در سطح اول، همه­ی نمونه­ها (80 نمونه) و در سطح دوم 40 نمونه به طور تصادفی انتخاب و برای تعیین تغییرنما و درون­یابی در نظر گرفته شدند. با توجه به نتایج به دست آمدهتغییرات منظمی در مقادیر پارامترهای تغییرنما مشاهده نگردید اما می­توان افزایش اثر قطعه­ای را در اکثر خصوصیات مورد بررسی مشاهده کرد.